SUNUM 3:
Merhabalar... Sizlerle, Nazife
adlı yasal korumasını yaptırmış olduğum şiirimi, paylaşmak istiyorum:
NAZİFE
Esmer-asil-çingen
kız Nazife;
Dimdik,
at-arabası üstünde.
Çelik-çember
ağaç tekerlekler;
Kastanyet
olmuş, raks ettirmede...
Tak-tuka-tek,
çingen kız Nazife;
Tak-tuka-tek,
çingen kız Nazife...
Ela-göz,
beyaz dişli kumral-kız;
Saçlar
topuz, yaşı var on dokuz...
Asfaltta
yapıyor, bir hız ki hız:
Eteğinden
hiç tutamazsınız !
Tak-tuka-vız,
Nazife çingen kız;
Tak-tuka-vız, Nazife çingen kız...
Hasan ER
Açıklama: 1964 Yılında, Paşabahçe’den
Feriköy’e taşındıktan sonra, yaklaşık 2 sene sonra da Kurtuluş'ta bir ev tutmuştuk. 12-13 Yaşlarındaydım ve Nişantaşı Nilüfer Hatun Orta Okulu öğrencisiydim.
Kurtuluş’un, Hacı Hüsrev Mahallesi'ne yakın tarafında, bir kira evinde
oturuyorduk. Zemini yer yer doğal taş sokağımızın diğer ucunda, çingene asıllı
komşumuz Nazife Abla ve ailesi ikâmet ediyordu. Biri gri diğeri benekli beyaz,
iki atları vardı. Nazife Ablalar, ne bulurlarsa at arabalarıyla taşımacılık
yapar; bazen de patetes soğan yükleyip pazarda satarlardı. Nazife Abla’nın
atlarına olan saygı sevgi dolu davranışını, uzaktan hayranlıkla seyrederdim.
Atlarıyla konuşur, hatta onlara şarkı söylerdi. At arabasını sürerken, atlarıyla
ve arabasıyla bütünleşirdi, sanki... Onun, at arabası üzerindeki onurlu ve dik
duruşu, bana yıllar sonra yukarıdaki hümanizma dolu dizeleri yazdırdı. Hiç
okula gitmemiş olan Nazife Abla’nın, olgun ve öz eğitimli hali; bence nice
diploma sahibi insanlara örnek olmalıdır…
Tekrar
görüşmek üzere, iyi günler dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder