SUNUM 7 : PAŞABAHÇE'DE YAZLIK SİNEMA

SUNUM 7: Merhabalar... Sizlerle, yasal korumasını yaptırmış olduğum “Paşabahçe’de Yazlık Sinema” adlı şiirimi paylaşmak istiyorum:

 PAŞABAHÇE'DE YAZLIK SİNEMA

Bin dokuz yüz altmışların ilk yarısı...

Paşabahçe'nin tek yazlık sineması;

Bitişiğinde, Tevfik Paşa Yalısı.

Arada duvar ve defne yaprakları;

Zaten duvar üstü de cam kırıkları...

Sırtı oval-delik ahşap sandalyeler,

Boyası dökük hatta biraz nemliler,

Gıcırdak latalarla kenetlenmişler.

 Ay ve yıldızlar, lamba oluvermişler;

İnip ateş böceklerine dönmüşler...

Ayşecik yiyecek aşırdı mutfaktan,

Necdet Tosun hoplar-göbek koşaraktan

Ve elde-kepçe kaçırdı, yakınından.

Perdede Muhterem Nur ve Salih Tozan,

Duygu fırtınası akardı, o zaman...

Film arasışişe-açacak şakırdı,

Sanki "lingo-lingo" diye çığırırdı,

İçerken genzime-burnuma kaçardı;

O yeşil gazoz karşıma hiç çıkmadı,

Bu anılar da yudum-yudum yazıldı...

Er arar, o yosun-deniz kokusunu;

Çaprazında Paşabahçe İlkokulu,

Henüz Hastane yoktu, karşısı boştu.

Şimdilerde hayal kırıklığı dolu;

      Yazlık Sinemam olmuş, bir kum deposu!.. 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        HASAN ER

Açıklama:En büyük çocukluk özlemlerimden biri, nadiren de olsa; ailece yazlık sinemaya gitmekti.

Tevfik Pasa Yalısı'nın müştemilâtı, yazlık sinemayla ortak olan duvarın hemen bitişiğindeydi. Bazı akşamlar; yalı hizmetlilerinin çocuklarıyla beraber, üzerinde cam kırıkları olan bu duvara tırmanır, eğreti de olsa film izlemeye çalışırdık.

Tekrar görüşmek üzere, iyi günler dilerim.

SUNUM 6 : SÜTÇÜ KADIN

SUNUM 6: Merhabalar... Sizlerle, bugün yasal korumasını yaptırmış olduğum   "Sütçü Kadın" adlı şiirimi paylaşmak istiyorum:

SÜTÇÜ KADIN

Benli elinde; sımsıkı hatırlıyorum, küçüklüğümü:

Öbür elinde; litre-kabı bağlı, ağır bir süt güğümü

Ve Tevfik Paşa Yalısı’na, birlikte yürüyüşümüzü…

İple bağlı litre-kabı, bir ileri bir geri salınır;

Yorgun-metal sesiyle, bir şeyler anlatırdı: “Fısır-fısır”

Ve güğüm-sütü de eksildikçe, katılırdı: “Lıkır-lıkır”…

Annem; yirmi’lerin başında, siyah-benek yeşil mantolu;

Sabun kokulu; ne kadar da üzsem, her zaman sevgi dolu

Ve aynen görürdün, siyah-benli burnuyla Belgin Doruk’u…

Yaşım altı, üstümde askılı-kısa-mavi pantolonlu;

Adımlarım yetişmez, koşardım; boyum, onun yarı-boyu

Ve sonunda görürdük, yalıyla etrafındaki koruyu…

Unutmadım; yalı süs-havuzu köprüsünde, oynamayı;

Yüzen yaprakların arasındaki, durgun sudan aynayı

      Ve sütçü-kadın için geçmişe, gönül borcuyla bakmayı…   

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    HASAN ER

Açıklama: Annemle beraber, Boğaz’ın ve Paşabahçe’nin güzide yalılarından biri olan Tevfik Paşa Yalısına süt götürüşümüzü anlatıyorum, bu şiirimde. Hayatımı borçlu olduğum Annem; ana olmanın ötesinde, beni okutmuş ve diğer annelerin yanında katlı olarak hep özveride bulunmuştur. Onun hakkını, hiçbir zaman ödeyemem…

Tekrar görüşmek üzere, iyi günler dilerim.