SUNUM 14: OĞUZ KAĞAN'IN UZAYLI ATALARI - Roman Cilt 1

İyi günler... OĞUZ  KAĞAN’IN  UZAYLI ATALARI adlı, eleştirel bilim kurgu romanım yayımlandı.

Kitap satışı sadece http://www.sadikkitapal.com adresli web sitemdeki satış butonundan internet yoluyla yapılmaktadır. Ve sözleşme yapmış bulunduğum, PTT Kargoyla ulaştırılmaktadır.

Yakın çevrenize de tavsiye edip düşüncelerimi yaymış olmanız, toplumsal sorumluluğumu hafifletecektir. Romanın sinopsis ve senaryosu da hazırdır. 

Ekler : Ön Söz ve Kitap Kapağı

                                                                                                                                                   

Saygılarımla

Hasan ER

www.sadikkitapal.com

hasaner1954@yahoo.com

Facebook @hasan.er.3954

Instagram @hasan_er1954

+90 535 929 77 57

SUNUM 13: HAK

SUNUM 13: Merhabalar... “Hak” adlı şiirimin yasal korumaları yaptırılmıştır.

 

 

 

/HAK

 

Konar-göçer zerre oldum, âlemlerde;

Aşk önümde, ince yollar göstermede…

Baktım, Dünya kapısından içeriye;

Âşık gönül çarptı: “Hak ki haktır” diye…

 

Kıble birdir, amma çoğu yanlış yerde;

Şaşkın kullar, teslim olmuş; şakilere…

Akıl-vicdan, gitmiş-oynar körebede;

Âşık gönül çarptı: “Hak ki haktır” diye…

 

Her bir nesne gördüm, hepsi vazifede;

Aksatmadı hiç, hizmet-ürün vermede…

İnsan olan utandı, taş-toprak yerden;

   Âşık gönül çarptı: “Hak ki haktır” diye…    

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    Hasan ER/

 

 

 

Tekrar görüşmek üzere…

                  

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

 

SUNUM 12: ÇAKIL TAŞLARI, BOŞ VER

SUNUM 12: Merhabalar... “Çakıl Taşları” ve “Boş Ver” adlı şiirlerimin yasal korumaları yaptırılmıştır.

 

 

/ÇAKIL TAŞLARI

 

Çıkmaz sokağa hapsedilmiş, çakıl taşlarıyız biz;

Yere sağlam basarız ve rüzgârlara savrulmayız.

Aslına sadık, sadece biraz kırık taşlarız biz...

 

Pisliklerini atsalar da hiç leke tutmayız biz;

Rahmet yağar üstümüze, hep onurla arınırız;

Pırıl-pırıl ve billur, asil çakıl taşlarıyız biz...

 

Bir'liği zikrederiz, bağımsızlık hep düsturumuz;

Ne kadar yosun tutsak da ansızın fırlar-taşlarız;

Şerefine düşkün, biraz kırık-asil taşlarız biz...

                                                                                                                             

                                                                                       Hasan ER/

-------------------------------------------------------------------------------------------

 

/BOŞ VER

“Hışt !” dedi düşümde, koru yaprakları;

Gözlerim kıynaşık, dinledim onları…

“Hışt-hışt boş ver !” dedi, tekrar canlandırdı;

Cılız kalmış-kurumuş fidanlarımı

Ve öksüz-yetim kalmış sevinçlerimi…

 

Düşümde gördüm gölgemi, “boş ver !” dedi.

Gündüz vakti dertleştim, döktüm içimi;

Önce kısa, sonra uzun sözler etti…                    

Uyku vakti; usulca zihnimde gezdi

    Ve tüm evrenle de bütünleşti, sanki…        

 

                                                                                       Hasan ER/

Kıynaşık: Hafifçe aralık.


Tekrar görüşmek üzere...

 

 

 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    

 

SUNUM 11: KIRIK BEBEKLER, BEYNİMİN ÇÖPLÜĞÜ 2, BARIŞIK OLMAK

SUNUM 11: Merhabalar... “Kırık Bebekler” ile “Beynimin Çöplüğü 2” adlı şiirlerimin ve konu bağlantısı olan “Barışık Olmak” adlı deneme yazımın yasal korumaları yaptırılmıştır.

 

/ KIRIK BEBEKLER

 

Kırık bebeklerin ülkesi, burası.

Her bir yanı ısırık, biraz da ıslak…

Oyuncak da olsalar, kalpleri kırık;

Kol-bacak eksik, saçın telleri kopuk…

 

Kırık bebeklerin ülkesi, burası.

Egolar darp etmiş, evin Babasını;

O da baston yapmış, evin Anasını.

Garip Kadın, hırpalamış evladını…

 

Kırık bebeklerin ülkesi, burası.

Yanlış-eksik eğitim, sorgulatmadı…

Göremedi kök sebebi, hep yanıldı;

Sömürüldü, nedenini bulamadı...

 

Kırık bebeklerin ülkesi, burası.

Doğanın dengesi durmadı, çalıştı…

Zalimlerin çarkları; dönüp-dolaşıp

Çocukların dünyasını, parçaladı…

                                                                                                                                                                                                                             Hasan ER /

-------------------------------------------------------------------------------------------

                                

                          …/BEYNİMİN ÇÖPLÜĞÜ 2                                      

 

Gücü yeten, güçsüzü yapıyor “ego vanacısı”;

Zalim amir çalışanını, kocası karısını;

Bitmiyor bu kısır döngü, çocuk da oyuncağını…

Dayanamadım kokulara, gittim gerçek çöplüğe:

Gördüm, teli kopuk-kırık kemanı; arar yayını;

Bulmadı hiçbir yerde, sahibinin sıcaklığını;

Dinledim her yerinde ayrı, mazi notalarını…

Kırık topaçta, yırtık uçurtmada; ağlamaları,

Isırılmış oyuncak bebekte; umutsuz çığlığı…

Islak gazetede okudum: At kaybetmiş tayını,

Günlerce tutamamış o at, ana gözyaşlarını;

Yavrusunun özlemiyle, sonlandırmış hayatını…

Beynimin çöplüğü getirdi, beni gerçek çöplüğe;

Meczup dediler adıma, almadılar içlerine…

Er arar; duygu-düşünce dolu insanlık nerede?

Artık robotlar var, bu abidik-gubidik âlemde;

Etiketler makbul olmuş, tuzağa düşmüş düzende…

Çöplük bunun neresinde? Çöplük bunun neresinde?

                                                                                                                                                             

                                                                        Hasan ER/…

 

 

Barışık Olmak

  Almış olduğu öğretim diplomalarıyla üst beyni şişirilen ülkem insanı; almış olduğu yanlış ve eksik eğitimler sonucu alt beyni daralınca; doğal olarak çatışmacı insanlara dönüşür.

Bilinçaltı dediğimiz zar altında kalan ve alt beyin denilen hacim, öyle daralır ki etrafıyla kavgacı hatta hiç kimseyi bulamasa bile kendisiyle kavgacı hale gelir. Tıpkı yüksek katlı ama temeli düşük (yetersiz) binalar gibi. Almış olduğu öğretimlerle her katı ayrı bir diploma gibi ama her an ha yıkıldı, ha yıkılacak… Tıpkı freni patlamış otomobil gibi; karşısına çıkacaklara çarpacak…

Alınan öğretimler, binanın görünen katları ve zor olan eğitim de dışarıdan gözükmeyen temeli gibidir. Demek ki dış görünüşe ve ilk izlenimlere aldanmamak lâzımdır. Zaten İslâmiyet’te bir söz vardır: Her gördüğünü Hızır bil, her gününü Kadir bil… Anadolu’da herhangi bir köye gidin; öz-eğitimli köylü dayı ve teyzenin hiç diploması yoktur veya bir diploması vardır; ama genellikle alt beyni geniş olduğu için kendisiyle ve çevresiyle barışıktır. Ve evlâtlarını, yumuşak sesiyle “Ak oğlum!.. Gül kızım” diye çağırır. Bu köylü dayı-teyze, bir katlı ama oldukça derin temeli olan bina gibidir. Kendi kendilerini, Anadolu’ya has bir şekilde(gelenek-görenekleri yardımıyla) sorgulayıcı hale getirerek; öz-eğitimlerini geliştirmişlerdir.

Buradan, öğretimi kötülemek gibi bir amacım yok. Eğitimin önemini vurgulamak istiyorum. Görünen katları istediğiniz kadar konforla donatın, temel yetersiz kalınca; o yapı, hem kendisi hem de etrafı için tehlikelidir.

Öğretim tabi ki önemlidir. Fakat lüzumsuz detaylar, öğretimin amacını ve başarısını yok eder. Burada da eğitim devreye girer; her detay başarıya götürmez. İyi eğitim; başarıya götüren detayları gösterir, zor detaylarda da hissettirir.

Yukarıdaki şiirimde, anlattığım gibi eğitimsiz insan; olayların ancak son sebebini görür; asıl olan kök sebepleri göremez. Örneğin, otobüste ayağına kazara basanla; özür dilense bile hemen kavga eder. Oysa, kavgacı hale gelmiş olmasına sebep olan olayların sorgulamasını yapmış olsaydı; kendisini, toplumunu, eşyayı, doğayı yeteri kadar irdelemiş ve tanımış olsaydı; bu kötü durumlara düşmezdi. Olumsuzluklar içinde debeleneceğine, toplumu için artı değerler üreten eğitimli bir fert olurdu.

Evrende süregelen travma (darbe) durumu; sosyal hayatta da geçerlidir. Ve insanlar, ruhsal darbelere maruz kalabilir. Şiirimde; patronundan zılgıt yiyen bir çalışanın gücünün, ancak karısına ve çocuğuna yettiğini anlatmak istedim. Devamında, kocasından ruhsal-fiziksel darbe alan kadın da gücünün yetebileceği tek yere; evlâdına patlar. Yetmedi; tüm ruhsal ve fiziksel travmalar, çocuklara sirayet eder. Ondan da oyuncaklarına…

Teraziler silsilesi; fizik evrende olduğu gibi sosyal hayatımızda da her noktada vardır, hem de iç içe geçmiş vaziyette…

İşin başında, o patron işçisine baktığı zaman; onu malı gibi görmeseydi ve ona baktığı zaman sadece onu görmeyip çoluk çocuğunu da görebilseydi; bunlar olmazdı. O baba, eşine-çocuğuna baktığında; malı gibi görmeyip onları kutsal bir emanet olarak kabul etseydi; bu acı olaylar hiç olmazdı.

Evrenin tüm zerrelerindeki sevgi ve şefkat akışlarını; ancak almış olduğumuz eğitim oranında; sosyal hayatlarımıza ve yaşantımıza aktarabiliriz.

                                                                                                                                           Hasan ER